Onlarsız hayat düşünemiyoruz

Kriz sonrası dünyada hayatın sadeleşmesi ile ilgili pek çok yazı okuduk. Pek çok insan kendi hayatındaki lükslerden vazgeçti. Daha basit hayatlara yönelinmesi için özendirme çalışmaları yapıldı.
Günlük hayatımızla öyle şeyler var ki çıkmasını düşünemediğimiz ama kısıntıya gittiğimiz mesela internet bağlantısı mesela kablolu TV. Sadeleşme adına belki internet bağlantımızın hızı düşürdük ve hatta seyretmediğimiz kanalların kapatılması gibi.
Bunlar taviz vereceğimiz taraflar peki ya asla vazgeçemediklerimiz?
Hayatımızın ayrılmaz parçası olan bir plastik parçası bizi esir adı. Kopmamız mümkün değilmiş gibi görünüyor. Kredi kartları hayatın ayrılmaz parçası haline geldi. İlk kez bir kredi karına sahip olan ikinciyi hatta bazen üçüncüyü istiyor. Türkiye koşullarında borç kapatmak için edinilse de kredi kartları yanımızdan ayırmadığımız ve yakın gelecekte de ayıramamağımız şeylerin başında geliyor. Cepte olmayan paranın cazibesi bazen felaketlere neden olsa da cepte bir plastiğin verdiği rahatlığı hiç bir şey vermiyor.
Bir başka bağımlılığımız ise cep telefonu. Hayatımıza girdiği an itibariyle en büyük dostumuz haline gelen telefonu gün içinde ne kadar kullandığınızı düşünün ya da kendisinden kopup kopamadığınızı. Yakın mesafedeki yolculuklarda bile yanımızdan ayırmadığımız ve artık donanmış olduğu teknoloji ile kendi uzvumuz olarak gördüğümüz telefonlardan kopmak imkansız görünüyor.
İlginç olan bir başka bağımlılık ise iki otomobil. Ailelerin hayatlarında çıkarmaya pek yanaşmadığı otomobil, yalnızlık çekmesin diye çift olarak barındırılıyor. Alışılan rahatlıktan taviz veremeyen aileler otomobillerini teke düşürme konusunda çok başarısız.
Kopamadığımız şeylerin içinde belki de en ilginci spor kulübü üyeliği. Kimleri sağlık için kimileri başkaları da gidiyor diye bir spor salonundan içeri girip üyelik yaptırır. Önemli olan soru kaç kere gidildiği. Her ay ödeme defterine düzenli olarak giren üyelik ücretinin hakkı verilmese hayatımızda spor salonu olmadan olmaz.