Japonya'dan Güney Kore ürünlerine kısıtlama

Japon haber ajansı Kyodo'da yer alan habere göre, Japonya Ekonomi, Ticaret ve Teknoloji Bakanlığı, yarından itibaren geçerli olmak üzere, Güney Kore'den florlanmış polimid, hidrojen florid ve resist maddelerinin ithalatının bireysel izne bağlı hale getirileceğini duyurdu.

Açıklamada, söz konusu tedbirin "iki ülke arasındaki güven ilişkisinin ciddi şekilde zedelenmesi nedeniyle alındığı" belirtildi.

Bakanlık, yakın zamanda Güney Kore'den ithal edilen ürünlerde bazı denetim eksiklikleriyle karşılaşıldığını vurgularken, bu konuda somut örnek vermedi.

Açıklamada, söz konusu ürünlerin ithalatının topyekun yasaklanmadığı ancak ithalat izni talepleri için 90 günlük bir inceleme süresi getirileceği kaydedildi.

Güney Kore DTÖ'ye başvuracak

Güney Kore hükümeti ise Japonya'nın açıklamasına tepki göstererek, kısıtlamanın uluslararası hukuku ihlal ettiğini ve buna karşılık vereceklerini bildirdi.

Güney Kore Ticaret Bakanı Sung Yun Mo, Japonya'yı Dünya Ticaret Örgütüne (DTÖ) şikayet edeceklerini belirtti.

"Zorla çalıştırılan işçiler için verilen kararlara misilleme değil"

Öte yandan Japon Kabine Yardımcı Sekreteri Yasutoşi Nişimura, söz konusu tedbirin Güney Kore'de mahkemelerin Japonya'nın Kore Yarımadası'nda 1910-1945 yıllarındaki sömürge yönetimi altında Japon şirketlerin zorla çalıştırdığı işçiler için verdiği tazminat kararlarına karşı misilleme olmadığının altını çizdi.

Nişimura, güvenlik gerekçeleriyle alınan kararın DTÖ kurallarına uygun olduğunu vurguladı.

Zorla çalıştırılan işçiler

Güney Kore Yüksek Mahkemesi, geçen yıl kasımda Nippon Çelik Şirketi ve Mitsubishi Ağır Sanayi Şirketi aleyhine açılan davalarda, şirketleri, zorla çalıştırdıkları Güney Koreli işçilere tazminat ödemeye mahkum etmişti. Karar, görülmekte olan benzer davalara emsal teşkil etmiş, diğer Japon şirketleri de art arda tazminata mahkum olmuştu.

Japonya, Güney Kore ile 1965'te diplomatik ilişkilerin normalleşmesi için yürütülen görüşmelerin ardından imzalanan anlaşmayla Güney Kore'ye aktarılan hibe, bağış ve kredilerin "savaş tazminatı" niteliğinde olduğunu ve anlaşmayla tazminat konusunun kapandığını ileri sürüyor.

Güney Kore ise insanları sömürge yönetimi altında zorla çalıştırmanın insanlığa karşı suç olduğunu, haksızlığa uğrayanların yargı önünde haklarını aramasının iki ülke arasında imzalanan anlaşmalarla sınırlanamayacağını savunuyor.