Altaylı'nın yaz(a)madığı isim kim?

İşte o yazı
Emre’nin dokunulmazlığı mı var
FUTBOL Federasyonu’nun herkes tarafından eleştirilen kararından sonra bazı sorular hâlâ yanıtsız. Bu yüzden de “küme düşürülmeyenler” dahil kimse memnun değil. Küme düşme ihtimali bulunan takımlar “Geç düşürülürsek iki yıl kaybedeceğiz” diye mutsuzlar. Gerçek sporseverler ise “Futbol kirli kalsın istendi” diye mutsuzlar. Açıkçası ben de o kanaatteyim. Futbolun temizlenmesi için başlatılan operasyon biraz güdük kaldı. Yine de bence büyük yararını göreceğiz. Bundan böyle hiçbir takım yöneticisinin kolay kolay “şike, teşvik primi” gibi girişimlerde bulunacağını zannetmiyorum. Kulüpler içlerinde kalan son “pislik parçalarını” da yavaş yavaş temizleyeceklerdir. Başbakan Erdoğan‘ın 2004’ten bu yana “futbolu temizleme arzusu” içinde olduğunun da tanığıyım. Ulusoy‘un yerine Levent Bıçakçı‘nın getirilmesi bunun içindi. Bıçakçı gereken dirayeti gösteremeyince, “Süt gibi temiz” rahmetli Hasan Doğan‘ın Federasyon Başkanı olarak desteklenmesi de bu yüzdendi. Onun ömrü vefa etmeyince, Mahmut Özgener geldi. Onun da “yüreği” yetmedi. Sonuç olarak Şike Operasyonu büyük ölçüde hedefine ulaştı. Futbolda önemli kirli bir dönem artık geride kaldı. O dönemin “pislikleri” de umarım bir daha spor sahalarının yakınından dahi geçemezler. Ancaaaaak! Kafamı kurcalayan bir şey var. Daha doğrusu çokça sorulan bir başka soru var. “Herkes disiplin kuruluna tedbirli veya tedbirsiz sevk edilirken Emre Belözoğlu niye bu işin dışında tutuldu. Çektiği mesajlar ortadayken, bu yüzden adliyeye gidip ifade vermişken, neden Emre tedbirsiz de olsa disiplin kuruluna sevk edilmedi. Emre’yi koruyan güçler mi var?” Bu sorunun yanıtını ben bilmiyorum. Ama Emre ile Futbol Federasyonu’nun 2 numaralı isminin geçen hafta bugün Beykoz’da buluşup 2 saat konuştukları yolundaki dedikoduyu ben de biliyorum. Diyemem ki, Emre‘nin bir suçu vardır. Ama keşke buna yetkili kurullar karar verseydi!
Bunker buster safsatası
GERÇEKTEN çıldırmış olmalıyız. Dün de dediğim gibi herkes askeri uzman, herkes terörle mücadele uzmanı. Kandil’e bunker buster atmadığımız için hava harekâtları teröristlere karşı başarılı olmuyomuş. Binlerce böyle mail geliyor. Bunker buster dedikleri, sığınakların içindekileri de imha etmeye yarayan bomba türü. 2. Dünya Savaşı’nda ortaya çıkan bir bomba. Kalın bir zırhı var ve tapası zaman ayarlı. Sığınağı delip içine giriyor ve içerde patlıyor. Sığınakları işe yaramaz hale getiriyor. Yeni nesil bunker buster’lar ise daha modern. Önünde bir laser algılayıcı var. Böylelikle hedefe tam isabet sağlıyor. Tipine göre 1 ila 6 metre kalınlıktaki beton zırhları deliyor. Sığınağın içine girdiğini sensörleriyle algılayınca patlıyor. Genelde arkalarında bir de pervane oluyor ve yönlendirilebiliyor. İçindeki patlayıcı miktarı ise bizim kullandığımız bombalara nazaran çok daha az. Topu topu 300 kiloya yakın patlayıcı bulunduruyor. Ama sığınağın içinde patladığı için bu miktar yeterli oluyor. Oldukça da pahalı bir bomba türü. Efendim biz niye bunları kullanmıyormuşuz. Mağaraları niye bununla yok etmiyormuşuz. Kandil’de öyle kalın duvarlı sığınak falan yok ki, bu bombaları kullanalım. Hava Kuvvetlerimiz açıktaki hedefleri vuruyor zaten. Bunun için bu kadar pahalı bir bombayı kullanmaya gerek yok. Ha, demek istenilen “Mağaraları yok edecek bir bomba türü atalım”sa... O başka. ABD ordusu Afganistan’da kullanıyor. Ama bizim de o bombaları taşıyıp atacak uçağımız yok.
Somali’de çocuklarla ana babaların farkı
SOMALİ’ye gösterilen ilgi ve yardımlar bile memleketi siyaseten bölebiliyor. “Nereden çıktı bu Somali aşkı” diyenler var. Arkasında siyasi maksatlar arayanlar var. Bu işin arkasında siyasi maksatlar olabilir, hatta olmalıdır da. 21. yüzyılda tüm büyük ülkelerin oyun alanı olacağı belli olan Afrika’da Türkiye’nin de etkili ve önemli olmasının ne zararı olabilir. Çin’in, Rusya’nın, ABD’nin, Fransa’nın, İngiltere’nin “olmaya çalıştığı” Afrika’da, bizim de olmamız zaaf mıdır, yoksa algılanması gereken bir durum mu? Niye kızıyorlar anlamıyorum. Deyin ki, insani yardımlarımızın arkasında bir de siyasi niyet var. Ne olur! O yardım da açları doyurmaz mı, yaraları sarmaz mı? Üstelik de bir taşla iki kuş vurulmuş olur ki, iyi avcılık da budur. Bu yüzden de Somali’ye gösterilen ilgiyi çok yerinde buluyorum. Fakat Somali’den gelen fotoğrafları incelediniz mi bilmiyorum. Ben bizim Ozan Köse Somali’ye gittiğinden beri yolladığı binlerce fotoğrafın hepsini inceledim. Bilmem yanılıyor muyum, ama bir şey dikkatimi çekti. Somali’de açlıktan ölme noktasına gelmiş, kemikleri sayılan, kolları bacakları kemik inceliğinde olan çocukların, bebeklerin ana babalarına bakıyorum. Hiçbirinde o denli bir zayıflık göze çarpmıyor. Çocuklar gerçekten iç parçalayan bir acınacak hal içinde. Ana babalar ise son derece normal görünüyor. Acaba Somalililerin çocuklarına bakışı bizden farklı mı? Biz de aç ana baba bir parça ekmek bulsa kendi aç kalır, o ekmeği çocuklarına götürür. Somali kültürü galiba böyle değil.
Kadının işi zor
OKURLAR ve meslektaşlar sormuş. “Perihan Mağden isimli şahıs size ve bilcümle gazetecilere saldırmış. Yanıt vermeyecek misiniz?” diye. Tabii ki, vermeyeceğim. Çünkü sözü edilen şahsa hak veriyorum. Ben de onun yerinde olsam herkese ve her şeye saldırır, kin kusardım. Düşünsenize sürekli Perihan Mağden’le berabersiniz. İşe Perihan Mağden’le gidiyor, eve Perihan Mağden’le geliyor, her akşam yatağa Perihan Mağden’le giriyorsunuz. Her aynaya baktığınızda Perihan Mağden’i görüyorsunuz. Ve hepsinden beteri aklınıza gelen her düşünce Perihan Mağden’in düşünceleriyle aynı. En kötüsü de her konuştuğunuzda Perihan Mağden’in sesini duyuyorsunuz. Bir ömrü Perihan Mağden’le beraber geçiriyorsunuz. Böyle bir durumda insanın ruhu nasıl sağlıklı kalabilir? Bu durumdaki bir insanın yaptığı her şey normaldir. Haktır.
Nasıl adam oluruz?
Karaktersiz dosttansa karakterli hasmı tercih ettiğimiz zaman.
Fatih Altaylı-Habertürt