Türkiye’de bankacılığın tarihsel gelişimi

18 / 18

Önlemlerin alınmasındaki gecikmeler, batık kredi sorunu yanı sıra batık bankalar nedeniyle sorunlar ortaya çıkarmıştı. 1988 yılına gelindiğinde bankacılık hizmetleri çeşitlenmiş, kredi kartları, ATM cihazları hizmete sunulmuş, tüketici kredileri yaygınlaşmaya başlamıştı. Bankaların görevleri ve kaynak yapıları değişmiş, döviz tevdiat hesapları ve yurtdışı kredileri artmıştı. 1982 yılında döviz pozisyonu yetkisi alan bankalar, 1984 yılında döviz tevdiat hesapları açmaya başlamış, 1988 yılına gelindiğinde döviz mevduatının toplam mevduat içindeki payı % 45 e çıkmıştı. Merkez Bankası’nda döviz ve efektif piyasalar açılmış, kur değerleri piyasa değerlerine yakın belirlenmeye başlanmıştı. Bankacılıkta mekanizasyon ve otomasyon artmış, 1990 yılında Bankalar arası Kart Merkezi kurulmuş,bireysel bankacılık önem kazanmaya başlamıştı (Coşar, 1999). 1980 sonrasında yabancı bankaların kurulması ve şube açmaları için uygun ortam oluşurken, yeni bankaların kurulmasına da izin verilmiş, 1988 yılına kadar 23 banka kurulmuştu. Yabancı bankalar ihtisas bankası şeklinde Türkiye’ye gelirken, Türk bankaları da 1985 yılı sonrasında ihtisas bankası şeklinde kurulmuştu. Özellikle, az şubeli bankalar ihtisas bankası olarak çalışmaya yönelmiş, 1987 de kurulan bankaların tümü ihtisas bankası olarak kurulmuştu. Öte yandan, 1980 yılında 44 olan banka sayısı 1992 ye gelindiğinde 71 e çıkmış,şube sayısı 1991 e gelindiğinde 6501 e yükselmişti. Türk bankaları 1980 yılına kadar yurtdışında sınırlı ölçüde temsilcilik ve irtibat büroları açmışken, 1992 yılına kadar 22 şube, 104 temsilcilik ve iki irtibat bürosu açılmıştı. 1987 yılından itibaren yurt dışında banka kurma girişimleri başlamış, ilk yurtdışı bankayı Pamukbank Almanya’da açmıştı(Coşar, 1999).