91 yaşındaki bir güzellik kraliçesinin olağanüstü hikayesi

2 / 7

1940'ta Rus ordusu ve Ukrayna polisinin topladığı yüzbinlerce Polonyalı aile gibi, Kristina ve ailesi de soğuk bir gecede sığırların taşındığı bir trene sıkışarak, buz tutmuş Ural Dağları'na doğru yola çıktı.

Kristina zorlu yolculuğunu şu sözlerle anlatıyor:

"Trenin hiç camı yoktu. Tuvalet için bir koridor ve köşede bir kömür sobası vardı, o kadar. Her yolcu vagonunda 60 kişi vardı ve tek yiyebildiğimiz şey ekmekti.

Taşkent yakınlarında pamuk topladı

Aile, açlık grevindeki Rus işçilerin kampına kerestelik ağaç toplamaları için yerleştirildi. Almanya Sovyetler Birliği'ne 22 Haziran 1941'de saldırana kadar, burada iki korkunç yıl geçirdiler.

Kristina'nın babası Andrzej binlercesi gibi Nazi Almanyası'na karşı batılı mütteffiklerle savaşan Polonya ordusuna katıldı. Ancak Hitler Polonya'nın doğusunu istila ettiği için, erkeklerin geri bıraktıkları kadın ve çocukların evlerine dönmeleri imkansızdı.

Kristina, annesi Valentina ve kardeşleriyle beraber hasta ve aç sürgünlerin doldurduğu bir bota binerek Hazar Denizi'ni geçti. Özbekistan'ın başkenti Taşkent yakınlarında pamuk toplamaya başladılar.

Artık köy ekmeği, böğürtlen, sert peynir ve kurutulmuş karpuz yiyebiliyorlardı. Ama hayat halen zordu. Valentina zor bir karar alarak, en büyüğü olan Alice hariç tüm çocuklarını Batı'daki Polonya ordusunun kurduğu bir yetimhaneye gönderdi.

Çocuklar İran'a ulaşabilmek için Hazar Denizi'ni geçerek Tahran'a doğru giden bir tır konvoyuna katıldı. Annelerini ve ablalarını son kez gördüklerini henüz bilmiyorlardı.

Temiz yataklar ve bol yemek bulabildikleri Tahran'da hayat daha kolaydı. Ama Kristina hastaydı.