European Policy Center tarafından hazırlanan analizde Avrupa Komisyonu tarafından açıklanan ve Avrupa’da ortak bir enerji piyasası oluşturmaya yönelik ‘Enerji Birliği’ planı ele alınıyor. Raporda bu planın Avrupa’nın enerji güvenliği arayışına cevap verip veremeyeceği inceleniyor.
 
Annika Hedberg tarafından hazırlanan raporda, Rusya’nın Ukrayna’daki saldırgan tutumunun enerji güvenliğini AB’nin gündeminin en üst sırasına yerleştirirken ortak enerji konusunda daha yakın işbirliğinin gerekliliğini de açığa çıkardığı belirtiliyor. AB yetkililerinin kararlı bir eylem planıyla Rusya’nın Avrupa’nın enerji alanındaki büyük rolünün azaltılabileceğinin anlaşıldığı vurgulanıyor.
 
Bu kapsamda Kasım  2014’te göreve başlayan yeni Komisyon’da Maros Sefcovic’in liderliğinde Enerji Birliği Çerçeve Stratejisinin hazırlandığı ifade ediliyor. Komisyon tarafından 25 Şubat 2015’te kabul edilen Enerji Birliği paketinin  enerji konusuna politik bir ivme kazandırmayı ve bu alandaki işbirliğini artırmayı planladığı kaydediliyor.Bu strateji kapsamında hazırlanan ve 25 Şubat’ta açıklanan  3 yıllık eylem planının 2020’ye kadar ülkeler arası elektrik şebekelerinin bağlılığını %10’a çıkarmayı amaçladığı vurgulanıyor.
 
PAKETTEKİ ÖNEMLİ AMAÇLAR

Yeni pakette ayrıca enerji politikasının ülkeler arası bir politika konusu olduğu ve aşağıda sıralanan mevcut   amaçları da birbirine bağladığı belirtiliyor ve paketin en önemli amaçları şu şekilde sıralanıyor:
 
1) Enerji güvenliği: Rusya’ya olan enerji arzı bağımlılığını azaltmak için fosil yakıtlar yerine başka yakıtlara yönelmenin AB’nin enerji etkinliğini arttıracağı ve karbon emisyonunu azaltacağı öngörülüyor. Enerji kullanımımda elektriğe ağırlık verilmesi, gaz ve petrol yerine yenilenebilir enerji kaynaklarına yöneliş öneriliyor. Ayrıca hidrojen yakıtlı araçların üretiminin yanı sıra yenilenebilir enerji kaynaklarıyla daha fazla enerji ve elektrik üretilmesi de planlanıyor.
 
2) İç enerji pazarını tamamlamak: Raporda enerji güvenliğini sağlamanın yolunun entegre olmuş bir Avrupa piyasasından geçtiği ifade ediliyor. Başlangıç noktası olarak da  mevcut mevzuatın uygulanmasını sağlayacak ve denetleyecek bir Ajans ya da Enerji Düzenleme  Kurulu’nun kurulması öneriliyor. Tamamen entegre olmuş bir gaz piyasasının tüketiciler için yılda 30 milyar euro, elektrik piyasasının ise yaklaşık 35 milyar euro tasarruf sağlayacağı belirtiliyor. 
 
3) Enerji etkinliğini arttırmak: Enerjideki her %1’lik tasarrufun AB’nin gaz ithalatını %2,6 azalttığı belirtiliyor. Ayrıca etkinliği arttırmanın karbondioksit emisyonunu ve tüketiciler için enerji maliyetlerini azalttığı ve inşaat sektöründe de yeni istihdam yaratacağı öngörülüyor.  Ekonomideki karbondioksit  salınımının 2050’ye kadar %80 azaltılması hedefleniyor.
 
4)Enerji depolaması ve elektrikli otomobil gibi alanları da içerecek şekilde araştırma, inovasyon ve rekabet edebilirliği teşvik etmek ve bu alanda ortak eylemlere başlangıç oluşturmak amaçlanıyor.
 
AB’nin enerji güvenliği sorununu çözmenin yolunun üye ülkelerin iç sorunlarını çözmekten geçtiğini belirtiliyor. Üye devletlerin bir çoğunun enerji alanında Rusya’ya tümüyle bağımlı olduğuna dikkat çekiliyor. AB’nin enerji konusunda işbirliği yapmanın önemini geç kavradığı ve ulusal çıkarlar ile ikili enerji anlaşmalarının AB’nin arz eden ülkelere karşı pozisyonunu zayıflattığı vurgulanıyor.
 
Raporda ayrıca AB’nin iklim ve enerji politikasındaki vizyonunun ve bu alandaki amaçlarını başarmasının yollarının sürekli tartışıldığı da hatırlatılıyor. AB’nin eğer daha güvenli ve sürdürülebilir bir enerji sistemine geçmek istiyorsa önünde çok büyük yapısal ve yatırım alanına ilişkin zorluklar bulunduğuna da dikkat çekiliyor. Bu çerçevede Komisyon’un enerji alanındaki mevzuatın uygulanmasını ve yönetimini güçlendirmesi gerektiği kaydediliyor. Üye devletlerin de birlikte hareket etmenin yararları ve güvenlik, rekabet edebilirlik ve sürdürülebilirlik bağlamında enerjide işbirliğinin önemine ikna edilmeleri gerektiği vurgulanıyor.