Geçtiğimiz hafta Twitter ve Türkiye aynı cümle içinde haddinden fazla kullanıldı. Hükümet ile mikro blog sitesi arasında bir temas yaşandı, sahte hesaplara geniş çaplı bir operasyon yapıldı, karşıt görüşlü tweet’çiler arasındaki spam savaşından en çok Twitter ekibi yara aldı. Twiter'da adım adım yaşananları Milliyet Gazetesi masaya yatırdı
1- Hükümet bilgi istedi!
Önce işin ilk ayağına göz atmalı. Hükümet geçtiğimiz günlerde bir kez daha Twitter denen ‘bela’nın kapısını çaldı. Twitter’ın da birçok hükümet için karşılıklı hislere sahip olduğunu sanıyorum. Çünkü sosyal paylaşım platformundan taleplerde bulunan çok sayıda ülke mevcut.Twitter’a en çok bilgi isteği ABD’den gelmekte. Sitenin bu ülkeden gelen isteklere yüzde 67 oranında olumlu yanıt verdiğini söylemek gerek. Türkiye’den ise son 6 ayda Twitter’a 7 tweet silme, 30 kullanıcı bilgisi talebi ulaştı. Ancak Twitter bu taleplerin tamamını reddetti.
2- Yumurtaya operasyon!
Twitter’da popüler olmak isteyen yolunu kaybetmiş bir insan mısınız? Şunu bilmenizde büyük fayda var; Twitter ünlüsü olmak ne yazık ki kan, ter ve gözyaşı içeren zorlu bir süreç. Sahte takipçi satın almak varken, attığınız ilginç tweet’lerle (yavaş ve) organik olarak popülerleşmek ne kadar saçma değil mi?
Özellikle bizim için.
Dünya genelindeki 20 milyon sahte Twitter takipçisinin 6 milyonu Türkiye’de bulunuyor. Bu tarz liglerde hep şampiyonluğa oynuyor olmamızı sosyologlar masaya yatırmalı. (1 günde 1 milyon takipçi kaybeden Erol Köse’ye de aynı masada yer var)
Twitter birkaç gün önce dünya genelinde sahte hesapları silme algoritması çalıştırdı. Rakamlara bakınca, söz konusu  operasyonu ‘bize yapılıyor’ gibi algılamamız çok şaşırtıcı değil aslında. 
Sahte takipçilere ‘yumurta’ diyoruz çünkü onlar gerçek değil. Yumurta profil fotoları var ve bir yazılım ile sisteme sokulmuş robot hesaplardan ibaretler. Retweet edemez, fav’a atamaz, size yanıt veremezler. Oldukça makul fiyatlara onları satın almak ve görünen takipçi sayısını artırmak mümkün.
Takipçi satın almak
21’inci yüzyılda insanlar dijital dünyadaki rakamlardan ibaret olduklarını düşünüyor.
-  LinkedIn’de kaç kişi beni endorse etmiş?
-  Youtube videom kaç kere izlendi?
-  Yüklediğim düğün fotosu kaç Facebook like aldı?
-  Salondaki TV kaç inç?
-  Twitter’da kaç takipçim var?
gibi sorular azımsanmayacak kadar çok insanın gerçek dünya karakterinin sınırlarını çiziyor. Sahte Twitter takipçisi satın alarak kendini önemli hisseden kişilerin varlığı da işte tam bu realiteyle ilgili. Yüksek takipçi sayısını görüp bundan etkilenerek takibe başlayan kişilerin varlığı da. Hatta belki “Twitter fenomeniyim” diyerek bir iş bile bağlayabilirsiniz. Tek bir sorun var: Bir web sayfasındaki robot hesaplar için para ödeyecek kadar alçalmak ve sonrasında aynaya bakma zorunluluğu.
3- Spam savaşları!
Türk Hükümeti ile Twitter arasındaki temasın ardından, takipçilerin azalması ve birçok hesabın kapatılması gibi iki gelişme tabii ki sansür iddialarını doğurdu. Ancak sansürü Hükümet değil bizzat Türk Twitter kullanıcıları yapmakta. Özellikle Gezi sürecinin ardından Spam denilen şikayet mekanizmasıyla karşıt görüşlü kullanıcılar örgütlü şekilde birbirlerini rapor etmeye başladı. Hemen not  düşeyim. Takipçi sayısının yüzde 5’i kadar spam işaretlenmesi, Twitter hesaplarının askıya alınmasına neden oluyor. Kapanan hesapları Twitter destek ekibi değerlendiriyor. Umarım Twitter depresyonun eşiğindeki bu ekibe dolgun bir zam yapmayı planlıyordur.
Sahte hesaplar yasal mı?
Öncelikle şunu belirteyim; sahte hesap ve sahte takipçi iki farklı kavram. Sahte takipçileri ana yazıda uzun uzun anlattım. Sahte hesap ise ünlü bir kişi gibi açılmış Twitter hesaplarına deniyor. Twitter bu konuda oldukça hoşgörülü bir site. Eğer hesabı açan kişi taklit edilen ünlü sima gibi davranarak bir yanılgı yaratmaya çalışmıyorsa parodi hesaplara izin veriliyor.
Özellikle kullanıcı isminde tam olarak aynı adı kullanmamak ve/veya biyografi metninde hesabın hayran veya parodi hesabı olduğunu belirtmek Twitter için yeterli. Başbakan’ın iki sahte hesabı için Türk yetkililere kullanıcı bilgisi vermeyen Twitter’ın dayandığı kural aslında tam da bu.