Dünyanın en büyük 1000 bankası Geraldine Lambe bildiriyor. Valentina Lorenzon, Cecile Sourbes ve Charles Piggott’in Araştırması. Bu yılın “Top 1000” sıralamasının en çarpıcı özelliği, listeye giren bankaların toplam karlarının yüzde 85.3 oranında çakılarak 780 milyar dolardan 115 milyar dolara inmesi ve sermaye gelirlerinin de 2008’deki yüzde 20’lik değerinden yüzde 2.69 gibi kaale bile alınmayacak bir orana düşmesinin de gösterdiği üzere krizin banka karları üzerine olan müthiş etkisiydi. Ancak bankalar yazdıkları zararlarla birlikte çoğunlukla devlet desteğiyle de olsa yeniden sermayelenme sürecine gittiklerinden, toplam Seviye-1 sermayelerini yüzde 9.7 oranında artırarak 4.3 trilyon dolara yükselttiler. 2003 ile 2008 arasındaki dönemde ikiye katlanma başarısını gösteren aktif tabanı ise bir önceki yıla göre oldukça zayıf sayılabilecek bir artış sergileyerek sadece yüzde 6.8’lik bir yükselişle 96.4 trilyon dolar seviyesine ulaştı -ki şu anda bu durumun krizin kilit tetikleyicilerinden biri olduğu herkesçe biliniyor-. Bu yılın sıralamasında güçlü bir şekilde ifadesini bulan diğer bir gerçek ise bankacılık sektöründe mevcut statükonun korunduğuydu. Her ne kadar Çinli ve İspanyol bankalar en fazla kar edenler sıralamasında başı çekiyor olsalar da batılı kurumlar, krizin yol açtığı konsolidasyonlarla durumlarını bir miktar güçlendirmiş olmalarının da sayesinde genel sıralamada üst basamaklardaki ağırlıklarını muhafaza ediyorlar. Kar şoku Toplam karlardaki yüzde 85.3 oranındaki şok çöküş, global bankacılık sisteminde yaşanan felaketin derecesini tam anlamıyla gözler önüne seriyor. Dört yıl süren yüzde 20’yi aşkın kar artışından sonra 2007’nin tam bir yıllık verilerine dayanan geçen yılın rakamı, sadece yüzde 0.7’lik bir kayıpla hemen hemen aynı kalmıştı. 2008 sıralamasında toplam banka karlılığı (toplam vergi öncesi kar/ toplam Seviye-1 sermayesi) halen (2007’deki rekoru yüzde 23.4’den hafifçe düşerek) yüzde 20 gibi etkileyici bir seviyede kalabilmiş olduğundan, finansal sistemin sağlıklı kısımlarının gerek ABD’de gerekse de Avrupa’da zararlarını kapatacağı ümit edilmişti. Oysa bu yıl toplam karlılık oranı yüzde 2.69’a düşerek resmen battı. “Top 1000” sıralamasının 39 yıllık tarihinde ilk defa “Top 25” banka (ki Top 1000’in toplam Seviye-1 sermayesinin yüzde 40’ını ve toplam aktiflerinin de yüzde 45’ini oluşturuyorlar) toplam olarak (Top 1000’in toplam karının yüzde -28.1’ine denk gelecek şekilde) 32.4 milyar dolar tutarında rekor seviyede zarar açıkladı. Top 25’in alt basamaklarındaki karlılık seviyeleri ise ilk beşe giren bankaların çok daha kötü performans gösterdiklerini ortaya koyuyor. Toplam Seviye-1 sermayesinden yüzde 13.4 ve toplam aktiflerden de yüzde 12.3 pay alan ilk beş bankanın toplam zararı, afallatıcı bir rakama ulaşarak 95.8 milyar doları bulmuş durumda (toplam karların yüzde 83.3’ü). Bu zarar şampiyonları arasında 59.3 milyar dolar kayıpla (azınlık çıkarlarına atfedilebilecek endüstri zararları) İngiltere’nin Royal Bank of Scotland’ı başı çekerken, ardından 53 milyar dolarla ABD’li Citigroup ve 47.7 milyar dolarla ABD’li Wells Fargo geliyor. Dünyanın en korkutucu zararlarını açıklayan bankalar sıralamasında altıncı sırada ise İngiltere’den HBOS bulunuyor (en korkunç zararlar tablosuna bakın). Şaşırtan değişmezlik Ancak Seviye-1 sermayeleri sıralamasının, kompozisyonda küçük bir değişiklik ve genel düzeyler anlamında pozitif bir büyüme gösteriyor olması, hem şaşırtıcı hem de huzur verici. Sermaye tabanlarını yükseltmek için hükümetlerden gelecek yardıma muhtaç bu kadar çok sayıda banka olduğunu ve bankaların çoğunun kendi aktiflerini satmak zorunda kaldığını gören bazı kahinler (ve bankalar) bu yıl sermaye sıralamasının üst basamaklarında sismik kaymalar yaşanabileceğinden şüphelenmişlerdi. Ancak olmadı. Goldman Sachs’ın 13’üncülüğe, Morgan Stanley’in 17’nciliğe ve Agricultural Bank of China’nın da 71’incilikten 24’üncülüğe yükselerek girmesinin dışında “Top 25” sıralaması, arada birkaç Japon ve Çin bankasının serpiştirilmiş olmasına rağmen batılı bankaların egemen statülerini halen devam ettirdiklerini gösterdi. İlk beş sırayı yine aynı ABD’li ve İngiliz bankalar paylaştı. Birinci basamakta JPMorgan’ın yer aldığı bu listede daha sonra sırasıyla Bank of America, Citigroup, Royal Bank of Scotland ve HSBC geliyor (Seviye-1 Sermayelerine Göre Top 25 Banka tablosuna bakın). Hesaplamalardan hükümetlerin verdiği sermayeler bile çıkarıldığında sıralamada ciddi bir değişiklik görülmüyor (Hükümetten gelen sermaye hariç Top 25 Tablosuna bakın). İlk iki sırayı JPMorgan ile ardından Bank of America paylaşırken; HSBC üçüncülüğe, Mitsubishi UFJ yedincilikten dördüncülüğe yükseliyor ve ICBC ise sekizincilikten beşinci sıraya fırlıyor. Birleşmeler belirleyici Endüstrideki konsolidasyonun ilk beş bankanın üçünde belirleyici bir rol oynadığı anlaşılıyor. JPMorgan birinciliğini Bear Stearns ile Washington Mutual’ı satın almasına borçluyken, Bank of America da Merrill Lynch’i satın alması sayesinde ikinciliğe yükseliyor ve Wells Fargo da Wachovia’yı satın alarak 23’üncülükten altıncılığa sıçrıyor. İngiliz bankaları Lloyds ile HBOS sıralamamızı yaptıktan sonra resmen birleştiklerinden “Top 25”de yer almamalarına rağmen konsolide rakamlarıyla muhtemelen İngiliz rakipleri Barclays’in ardından 16’ncı sıraya otururlardı. “Top 1000” sıralamasının göreceli değişmezliği, göründüğü kadar, genel kanının aksine değil. Düzenleyicilerin bankaları sermaye artırımına gitmeleri yönünde zorlamasıyla sermaye piyasalarında pür telaş bir halka arz furyası başlamıştı. Ve hükümetlerin yaptığı sermaye enjeksiyonları da çoğunlukla Seviye-1 hesabına giren kümülatif olmayan imtiyazlı hisselerden oluşuyordu. Sonuçta Seviye-1 sermayeleri, son 12 aydır hızı azalsa da büyümeye devam ediyor: İçinde hükümetlerin sermaye enjeksiyonlarının da dahil olduğu “Top 1000” bankanın, toplam Seviye-1 sermayesi, 2008’deki yüzde 15.9 oranındaki artıştan sonra bu yıl sadece yüzde 9.7 artarak 4.3 trilyon dolara ulaştı. Seviye-1 önemli mi? Geçen yıl bu endüstrinin büyük bir kısmında yaşanan uğursuz sonuçlara karşılık Seviye-1 sermayesinin genel toplamındaki artışı ve “Top 1000” sıralamasındaki değişmezliği nasıl yorumlamalıyız? Bazıları, en geniş anlamıyla öz kaynaklar, imtiyazlı hisseler, bağlı ve diğer uzun vadeli borçlar ile maddi olmayan aktiflerden ibaret olan Seviye-1 sermayesinin sermayenin gücünü ölçen bir birim olarak aşırı laçkalaştığından bir kurumun zararlarını telafi edip edemeyeceğine karar verecek bir ölçme enstrümanı olarak kullanılamayacağını ileri sürüyorlar. Kriz boyunca daha önceleri hep uygun sermaye yapısına sahip olduğu zannedilen bankalar çöktü (ya da çökme aşamasına geldi). ABD’de muhalifler hükümetin stres testlerini Seviye-1 olarak tanımlananların sırtları ovazlanarak geçebilmeleri için bilhassa kolay tuttuğunu iddia ediyorlar. Zaten sağlamdı Üstelik Financial Times’dan John Gapper’in sonuçta “insafsız (aktif kalitesi) deflasyonu ve sermaye (değeri) enflasyonu”na bulaşmış bankalar olarak tanımladığı gibi, hükümetin stres testlerinden sonra milyarlarca dolar daha sermaye artırımına zorladığı ABD’li bankalar, zaten Basel standartlarına göre sapasağlamdılar. Örneğin bu yılın ilk çeyreğinde Seviye-1 rasyosu Bank of America için yüzde 10.1 iken Citi’de yüzde 11.9’du. Bir başka ifadeyle her ikisi de zaten gerekli minimum sermaye rasyosunun iki ya da üç katına sahipti. The Banker’ın “Top 1000” sıralamasına temel aldığı derecelendirme sistemi ise Seviye-1 sermayesinin yaygın yorumundan çok daha sağlam bir tanımına dayanıyor. Bu tanımlamanın içinde bir bankanın sadece çekirdek güçlülüğü bulunuyor; adi hisse senetleri, hazır rezervler, ve dağıtılmayan karlar. Dışarıda tutulanlar arasında ise kümülatif imtiyazlı hisseler, yeniden değerlendirme fonları, gizli rezervler, bağlı ve diğer uzun vadeli borçlar bulunuyor. Sonuçta “Top 1000” sıralaması, bankacılık sistemini yeniden sermayelendirmek ve yeniden canlandırmak için finansal kurumlar ile hükümetlerin devasa çabalarının başarısının bir kanıtıdır. Sermaye artırımı furyası Finansal endüstri krizin başladığı günden bu yana global ölçekte 1 trilyon 40 milyar dolarlık zarar ve kayıba karşılık toplam banka sermayesini 998.9 milyar dolar artırmış oldu. Avrupa’da 422.3 milyar dolara karşılık 420.7 milyar dolar ile sermaye artırımları toplam kayıpların önüne geçti. Asya’daki bankalar da 37.3 milyar dolarlık kayıplarına karşılık 75.9 milyar dolarlık sermaye artırımına gittiler. Sermaye artırımlarının toplam kayıpların gerisinde kaldığı tek yer olan ABD’de ise bu rakamlar sırasıyla 500.7 milyar dolar ile 582.6 milyar dolar olarak gerçekleşti (Kredi zararları ve sermayeler tablosuna bakın. Not: Bunların içinde 2009’un ilk yarısında gerçekleşen zararlar ve sermaye artırımları bulunmaktadır). Tek tek ele alındıklarında bankaların çoğu çatlaklarını onardı ve sermayelerini olağanüstü artırdı. Örneğin Citigroup 101.8 milyar dolarlık kayıplarına karşılık sermayesini 104.3 milyar dolar artırdı. Barclay ise 19.9 milyar dolar kaybına rağmen 29.6 milyar dolarlık sermaye artırımına gitti. “Top 1000” sıralamamıza en hızlı girişi yapan Goldman Sachs ise 7.9 milyar dolarlık kaybına karşılık geçen yıl Berkshire Hathaway’deki imtiyazlı hisselerle yaptığı 5 milyar dolarlık ve halka arz yoluyla yaptığı ekstra bir 5 milyar dolarlık sermaye artırımına ilaveten ABD hükümetine de 10 milyar dolarlık imtiyazlı hisse sattı. Goldman ayrıca bu yıl içinde de iki ayrı halka arzdan birinde 14.86 milyar HK dolar (1.92 milyar dolar), diğerinde ise 5.75 milyar dolarlık hisse satmak suretiyle sermaye artırımına gitmişti (2009 sıralamasına dahil edilmedi). Sermaye-aktif oranında artış Hangi seviyede sermayenin güvenilir bulunacağına dair gerek hükümetler gerekse de yatırımcılar çıtayı yükselttiklerinden çok daha önemli bir gelişme olarak sermaye-aktif rasyoları da genel anlamda yükselmiş durumda. Genel toplamda “Top 1000”de Seviye-1 sermayesinin aktiflere oranı 11 baz puan artarak yüzde 4.43’e çıkmış. “Top 1000”in ortalama sermaye-aktif oranı ise yüzde 8’e yükselmiş durumda. “Top 25” banka arasında da sermaye-aktif oranı genelde artmış. İçlerinden 12’si rasyosunu güçlendirirken sadece biri 2008 seviyesinde kalmış. Belki de şaşırtıcı gelebilir ama “Top 25”in iki yeni şirketinden Goldman Sachs ile Morgan Stanley, henüz geçen yıl banka holding statüsüne dönüştürülmüş olmalarına rağmen yüzde 7.08 ve 7.68’lik rasyolarıyla “Top 25” içinde en yüksek rasyoya sahipler. Uluslararası Finansal Raporlama Standartları, türevlerin ağlaştırılmasına pek fazla izin vermeyerek GAAP (Genel Kabul Görmüş Muhasebe Prensipleri) kurallarına göre faaliyet gösteren ABD’li bankalara kıyasla Avrupalı bankaların bilançolarını şişirdiğinden muhasebe kurallarında gerçekleşecek bir değişiklikle birlikte “Top 1000”deki 365 Avrupalı bankanın sermaye-aktif rasyoları daha da yükselebilir. Her ne kadar karlılık açısından olmasa da “Top 1000” sıralaması, dünyadaki bankaların yenilenmiş güçlülüklerine duyulan güvenin bir yansıması olmakla birlikte daha geniş bir Seviye-1 piyasası hakkındaki yatırımcı duyarlılığında da bunun izleri görülebilir. Daha altı ay öncesine kadar sürekli devlet garantisi veya AAA notu talep eden yatırımcılar, artık tıpkı Standard Chartered, Crédit Agricole ve Rabobank’ın son satışlarında olduğu gibi vadeli ve bağlı kağıtları piyasadan sünger gibi çekiyorlar. Dahası Standard Chartered’ın 1.5 milyar dolarlık hibrid Seviye-1 ürünü bugüne kadar perakende yatırımcılara satılmış ilk inovasyoncu Seviye-1 olma özelliğine de sahip. Aktif büyümesi Bu yıl tıpkı Seviye-1 gibi aktifler de yüzde 6.8 büyüyerek 96.4 trilyon dolarlık bir değere ulaştı. “Top 10” banka içinde toplam aktifler bazında çok az değişiklik görüldü. Toplam aktiflerindeki yüzde 8’lik daralmaya rağmen sıralamanın başında yine talihsiz bir şekilde ABN Amro’yu satınalmasının neticesinde toplam aktifleri 3.5 trilyon dolar seviyesine gelen, Royal Bank of Scotland (RBS) yer alıyor. Eğer RBS bu yıl içinde iş hacmini öngördüğü şekilde kısabilirse bu bankanın 2010 sıralamasında daha aşağılara kaymasını bekleyebiliriz. Ancak bu yılki aktifler itibariyle ilk 25 sıralamasına yeni giren üç şirket bulunuyor -ki ikisinin Çinli olması bir hayli dikkate değer-. Agricultural Bank of China, 22’nci sıradan girerken Bank of China da 23’üncü sıraya kuruldu. Ve yine Well’s Fargo, Wachovia’yı satınalmış olması sayesinde aktifler bazındaki “Top 25” sıralamasına yaşamında ilk defa olarak hem de 18’inci sıradan girdi (Toplam Aktifler Bazında Top 25 tablosuna bakın). Ancak aktiflerin getirileri geçen yılki yüzde 0.87 rasyosundan hafifçe düşerek yüzde 0.12’ye gerilerken, aktiflerin niceliklerine karşı nitelikleri hakkındaki korkunun sürdüğü gözlemlendi. Finansal balonun zirvesinde olduğu ve The Banker’in toplam aktifler bazındaki “Top 1000” sıralamasında son dört yılın en büyük büyümesinin yaşandığı 2007 yılı rakamlarına dayanan geçen yılki sıralamamızda yüzde 21.6 oranında artarak 90.3 trilyon dolarlık rekor mertebesine yükselmişti. Bu rakam 2003 sıralamasındaki toplam bankacılık aktiflerinin iki katından fazla bir tutara tekabül ediyordu. Bu disiplinsiz aktif büyümesinden kaynaklanan akşamdan kalmalık hali bugün halen dünyanın başını ağrıtmaktadır. Zarar/sermaye tablosunun da gözler önüne serdiği üzere aktifler üzerinden zarar yazmak henüz geçmişte kalmış bir uygulama değil. Listedeki 25 bankadan 15’i bu yılın ilk yarısında ya zarar açıklamak ya da aktifler üzerinden zarar yazmak zorunda kalmış. Üstelik halen pek çok banka bilançosunda bazıları monoline sigortacılar tarafından çöp statüsüne indirgenmiş ve zarar yazılmayı bekleyen yapılandırılmış ürün portföyleri bulunmakta. Asya’ya doğru kayış “Top 10002 sıralamasındaki karlılıklara global bir perspektifle bakıldığında gerçek şampiyonların kendi ülkelerinde mevduat toplamak ve kredi vermek gibi temel bankacılık işlemlerine odaklananlar arasından çıktığı görülüyor. Vergi öncesi karlar itibariyle “Top 25”de Çin’den beş banka bulunuyor ve diğer tüm ülkeleri geride bırakarak ilk iki sırayı da yine Çinli bankalar işgal etmiş durumda. Listenin başında 21.2 milyar dolarlık karıyla Industrial Bank of China otururken ardından 17.5 milyar dolarlık karıyla China Construction Bank ve 15.8 milyar dolar kar ile İspanya’dan Santander geliyor (Vergi Öncesi Karlar İtibariyle Top 25 Tablosuna bakın). Bir yandan batılı ekonomiler resesyonun dibini görüp görmediklerini tartışırken diğer yandan ise Dünya Bankası geçen ay Çin’in 2009 yılı için öngördüğü GSYİH büyüme oranını hükümetin canlandırma paketindeki başarısını dikkate alarak daha önceki yüzde 6.5 seviyesinden yüzde 7.2’ye revize etti. Yaşanan krizin, güç dengelerinin değiştiğinin ve karlılığın batıdan doğuya kaydığının işaretlerinden sadece biri olduğu anlayışını benimseyenler açısından “Top 1000” genel ülke performansları gerçekten çok anlamlı. Zira Çin bankaları toplam 84.5 milyar dolarlık vergi öncesi karlarıyla açık ara önde giderken onları Japon bankaları 16.5 milyar dolar karlarıyla ikinci ve Brezilya bankaları da 11.7 milyar dolarlık karlarıyla üçüncü sırada izlemekteler. Batılıların kayıpları Aslında batıdaki hikaye çok farklıydı. ABD’li bankaların toplamdaki kayıpları 91 milyar doları bulurken, AB 27’nin toplam kaybı 16.1 milyar dolarda kalmasına rağmen İngiliz bankalarının toplam zararı da 51.2 milyar dolara yaklaşmıştı. Sermayenin getirisi (ROC) bazında da dünya bankalarının farklı kaderleri eşit derecede ürkütücüydü. “Top 1000” içindeki Çin bankaları, toplam olarak yüzde 24.38’lik bir ROC rakamı yakalamışlardı. Bu oran sıralamadaki tüm İngiliz bankaları için yüzde -15.32 iken ABD’li bankalar için de yüzde -10.32 seviyesindeydi. “Top 1000” içindeki Japon bankalarının tamamında ROC oranı yüzde 4.43 gibi pozitif bir başarı gösterirken Brezilya bankaları da yüzde 15.98’in keyfini sürüyordu. Japonya haricinde Asya’nın amansız yükselişi, aynı zamanda “Top 1000” sıralamasının kompozisyonunu da değiştirdi. İki yıl önce bu listeye Asya’dan giren bankaların sayısı 174 iken bu ylı ABD’li banka sayısının 185’den 159’a ve AB’li banka sayısının da 279’dan 258’e düşmesiyle, bu rakam 193’e yükseldi. Ancak ilginçtir ki Çin bankalarının “Top 1000” sıralamasındaki bu uygun adım ilerleyişleri 16 Haziran itibariyle yapılan piyasa değerleri analizinde aynı yansımayı bulamadı (Piyasa Değerlerine Göre Top 25 Tablosuna bakın). China Construction Bank bir basamak yukarı çıkarak en çarpıcı atılımı gerçekleştirirken, hem ICBC (geçen yılın lideri) hem de Bank of China (geçen yılın dördüncüsü) ilk beşin dışına savrularak kendilerine ancak 10’uncu ve 21’inci sıralarda yer bulabildiler. Piyasa değerleri itibariyle “Top 25” sıralamasının bu yıl böyle çalkalanmasına neden olan faktör ise 11 basamak birden atlayarak dokuzuncu sıraya kurulan Royal Bank of Canada liderliğinde üç Kanada bankasının ve “Top 25”e ilk kez bu yıl 12’nci sıradan giren Commonwealth Bank of Australia önderliğinde üç Avusturalyalı bankanın giriş yapmasıydı. Gelecek Çin önderliğindeki Asyalı bankaların hızlı yükselişinin dünya finans düzeninin yeniden şekillendiği anlamına geldiğini savunan düşünceye karşı çıkmak, özellikle de bu bölgenin artan önemi dikkate alındığında bir hayli zor bir işmiş gibi görünüyor. Alabildiğine geniş iç pazarları, dağ gibi yığılmış likiditeleri ve destekleyici hükümet politikalarıyla Çinli bankalar ABD’nin tacının doğal varisleri gibi duruyorlar. Gerçek olan şu ki “Top 25”e giren Çinli banka sayısı dört olmasına karşın bunlardan üçünün ilk 13 içinde yer alıyor olmasıdır -ki altı yıl önce bu sıralamada tek bir Çin bankası bile yoktu-. Ancak bu sıralamada karlılıklarıyla olmasa bile ölçekleri ve güçlülükleriyle ağırlıklarını hissettiren ABD’li bankaların ya da HSBC ve Banco Santander gibi Avrupalı bankaların üstünü çizmek için henüz çok erken. Ayrıca 2009 “Top 1000” sıralamasının, büyük buhrandan sonraki en korkunç yıl olan 2008’in yıl sonu rakamlarına dayandırıldığını da unutmamak gerekir. Bu yılın birinci ve ikinci çeyrek rakamları daha şimdiden net kayıpların azaldığını, hatta ufak ufak kara bile geçildiğini gösteriyor. Yine aynı derecede önemli olmak üzere örneğin geçen yıl büyük ticari operasyonları olan bazı bankalar süper etkileyici sonuçlardan olağanüstü berbat sonuçlara geçmişti ve böylesi olağanüstü vakaların gelecek yıl da tekrarlanma olasılığı ise son derece zayıf. Üst basamakları zorlayacak Gelecek yılın karlarının büyük ölçüde batılı ekonomilerin resesyondan çıkma ve büyüme yeteneklerine bağlı olduğu göz önüne alındığında Çin bankalarının ve ekonomik yavaşlamayı daha az hisseden gelişmekte olan ülke bankalarının “Top 1000” sıralamasında daha da üst basamakları zorlayacağını tahmin etmek hiç de abartılı sayılmasa gerek. Gerçi bunun hiç bir garantisi de yok. Zira bir başka açıdan bakıldığında batılı bankaları birer çöplüğe çeviren yaratıcılıkları, bu sefer de onları bu durumdan fevkalade avantajlı çıkacak şekilde kurtarabilir. Tekrar tekrar vurgulanması gerekir ki batılı bankalar küresel değişime ayak uydurabilmek için kendilerini yeniden keşfetme yolunda dikkate değer bir beceri göstermişlerdir. Üstelik daha bir kaç yıl öncesinde Çin bankacılık sisteminin geri dönmeyen krediler yüzünden derecesinin düşürüldüğünü de unutmamak gerekir. O dönemde bankalar kendi bilançolarından karşılıksız kredileri temizleyerek iyi bir iş çıkarmıştı ancak bugün pek çoğu Çin hükümetinin çöken ihracat pazarlarının etkisini dengelemek için ekonomiye aşırı para pompalamasından ve dolayısıyla da bu kredilerin geri dönmesinden korkuyor. Sorgulanan sermayeler Politik ve düzenleyici ajandalarda bankaların sermaye sorunu, politika yapıcıların bankaları ekonomik büyümede eksiksiz bir rol oynayacak şekilde özgürleştiren ama kontrol altında da tutan bir formül buldukları güne kadar bir süre daha önemini koruyacak. Eğer düzenleyiciler Seviye-1’in en geniş tanımında sadece aktiflerin bulunması gerektiğine karar verirlerse o zaman kredinin zaten olağanüstü kıt olduğu bir ortamda bu yaklaşım bankaların kaldıraçsızlaştırılmasını daha da artırarak, ekonomi genelinde bir nakavt etkisi yaratabilir. Bankacılar şu anda bankaların sermaye yapılarında Seviye-1’in daha inovasyoncu biçimlerinin oynayacağı epeyce bir rolü olduğu hakkında sıkı lobi faaliyetleri sürdürüyorlar. Daha iyi bir aktif getirisi sağlayacak ve likiditeyle aynı hizada bulunacak şekilde sermayenin derecelendirilmesinin gerçekten son derece sağlıklı olacağını ileri sürüyorlar. Sermaye enjeksiyonları, düzenleyici girişimler, bağlı borçların geri satın alınmaları ve kaldıraçsızlaştırmalar yüzünden sermaye yapılarının gelecek günlerde hedefleri önceden tahmin edilebilen bir noktaya taşıması bekleniyor. Düzenleyiciler, bu krizden aldıkları dersleri uygulamaya geçirdikçe rasyolarda da ek değişiklikler görülecek. İsviçreli düzenleyici FINMA, Basel Komitesi ve İngiliz Finansal Hizmetler Otoritesi’nin Turner Review’ının hep birlikte risksiz bilançolara dayanan kaldıraç oranları fikrini benimsemeyi tartışmalarının da gösterdiği üzere sermaye rasyosu paydası üzerinde artan bir odaklanmayı daha şimdiden görmek mümkün. Çetrefilli bir iş Biz politika yapıcıların beyin cimnastiklerinin sonuçlarını bekleye dururken gelecek yıl “Top 1000” listesinin neye benzeyeceğini tahmin etmek de giderek zorlaşıyor. Şu anda ABD’li ve İngiliz bankalar, hükümetten aldıkları parayı geri vermek için sıraya girmiş durumdalar. Haziran ayında hükümetin stres testlerinden başarıyla geçen ve içlerinde JPMorgan ile Goldman Sachs’ın da bulunduğu ABD’nin en güçlü 10 bankasına hükümetin elindeki toplam 68 milyar dolar değerindeki hisselerini geri satınalma izni verildi. İngiltere’de ise Lloyds Banking Group aldığı paranın bir kısmını geri verme statüsüne geçirildi. Diğer bankalar ise ya sermaye artırmak yoluyla bağımsız kalabilmek için aktiflerini satıyor ya da hükümetten aldıkları parayı geri ödeyebilmek için sahip oldukları şirketleri elden çıkarıyorlar. Örneğin BGI’yi elinden çıkarttığında bunun Barclays’e ne gibi bir katkısı olabilir ki? Şimdilik her ne kadar tehlikeli çizginin uzağındaymış gibi görünseler de bu yılın “Top 25” sıralamasına roket hızıyla giren Goldman Sachs ile Morgan Stanley gelecekte de birer banka holding şirketi olarak kalabilecekler mi? Kesin olarak bildiğimiz tek bir şey varsa o da The Banker’in “Top 1000” banka sıralamasının sonuçlarının her zaman büyük bir heyecanla bekleneceği.