Yıl 1981… Müfettiş ve yardımcısı teftiş için yola çıkıyor. İstikamet Kars. Kar, kış tipi… Uçak yok, ulaşım şartları zor, ama görev kutsal. Çantaları kapan 'üstat' ve yardımcısı, iki müfettiş tüm olumsuzluklara rağmen Kars’a gitmeyi başarır. Yoğun bir kar yağışı altında şehre giriş yaptıktan sonra banka tabelasında ‘Kredi’ kelimesini gören üstat, hemen şubeye dalar. İlk iş kasanın sayılması. Şube müdürüne kendisini tanıtan müfettiş, kasayı saymak için kolları sıvar. Yardımcısı da peşinde… Gerekli incelemeler başlar, ancak bir süre sonra durumu fark eden yardımcısı, üstadını çaktırmadan uyarmak için 'üstad leylek’ der. Üstad, “Ne leyleği evladım kış günü. Sen işine bak” diye ikaz eder yardımcısını. Üstada karşı gelmek imkansız. Yardımcısı ne söylenirse onu yapar ve bir daha sesini çıkarmaz. Saatler süren inceleme sonucunda havanın karardığını gören başmüfettiş, otel ayarlamak için bankadan ayrılacaklarını söylemek için müdürün odasına gider. Ve gerçekle yüzleşir. Masadaki logolardaki leyleği fark eden müfettiş, yanlış yaptıklarını, Emlak Kredi yerine Yapı Kredi'ye girdiklerini kasa sayımı bittikten sonra fark eder. Müdürün “Akşam birlikte yemek yiyelim” şeklindeki ısrarlı teklifini kabul etmeyen müfettiş, “Biz gidip biraz dinlenelim” der ve bankadan ayrılarak Emlak Kredi Bankası’nın şubesini aramaya koyulur.