Yazdır
İran, ABD’nin 2015’te imzalanan uluslararası nükleer anlaşmadan çekilmesinin ardından anlaşmanın diğer imzacıları olan Çin, Fransa, Almanya, Rusya ve İngiltere’ye anlaşma kapsamındaki bazı yükümlülüklerinden geri adım atacağını bildirmişti.
İran’ın bazı nükleer malzemeleri depolamak şeklindeki son hamleleri anlaşmayı ihlal eder nitelikte değildi.
Ancak İran, diğer imzacı ülkelerin İran ekonomisini ABD yaptırımlarından korumanın yollarını bulamaması halinde 60 gün içinde Tahran’ın uranyum zenginleştirme oranını sivil enerji üretiminde kullanılabilecek düzeye çıkartacağı uyarısında bulunmuştu.
İran Atom Enerjisi Organizasyonu Sözcüsü Behrouz Kamalvandi “Santrifüjlerin kapasitesini arttırmak ya da üretim sürecini değiştirmek gibi bir planımız şu an için yok” diye konuştu.
Kamalvandi üretim kapasitesindeki artışın Natanz’daki mevcut santrifüjlerle yapılacağını bildirdi.
Sözcü, İran’ın nükleer tesislerini denetleyen Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu’na (UAEK) önceden bilgi verilmesi prosedürünün de uygulanmaya devam edildiğini söyledi.
İran’ın uluslararası anlaşmayla kabul ettiği uranyum zenginleştirme sürecine getirilen kısıtlamalar nükleer bomba geliştirmek istemesi halinde bunu yapabileceği süreyi 2-3 aydan bir yıla kadar uzatmayı hedefliyordu.
ABD ve UAEK İran’ın gizli bir nükleer silah programı olduğuna, ancak daha sonra bunu terk ettiğine inanıyor. Tahran ise hiçbir zaman gizli bir nükleer silah programı olmadığını savunuyor.
Öte yandan İran, sanayisini Stuxnet bilgisayar virüsüne karşı koruyacak bir yazılım geliştirdiğini açıkladı. Tahran Kasım ayında İsrail’i telekomünikasyon altyapısına siber saldırı düzenlemekle suçlamıştı.
Stuxnet virüsünün ABD ve İsrail tarafından geliştirildiği sanılıyor. Virüs ilk olarak 2010 yılında İran’ın Natanz kentindeki bir uranyum zenginleştirme tesisine düzenlenen siber saldırının ardından keşfedilmişti. Bu, sanayi makinelerine etki eden, bilinen ilk bilgisayar virüsü oldu. (amerikaninsesi.com)