Yazdır
FINANSGUNDEM.COM - DIŞ HABERLER SERVİSİ
Deneyimli yöneticilere ve danışmanlarına rağmen, büyük şirketler en iyi kararların yanı sıra kendileri için yıkıcı kararlar da alabilirler. Öyleyse, bu şirketler böyle bir belaya nasıl giriyor?
İngiliz inşaat ve hizmet sektörünün önde gelmiş şirketlerinden biri olan Carillion’u ele alalım. Bu yılın başlarında başarısız oldu ve binlerce iş kaybetti.
Carillion, vergi mükelleflerine 150 milyon sterline mal olarak battı.
Carillion nerede yanlış yapmıştı?
Büyük firmaların savunmasız olduğu bazı klasik tuzaklar var. Onlara kurumsal dünyanın “ölümcül günahları” diyelim.
KİBİR
Şimdilerde Hasting sigorta şirketinde yönetici olan Gary Hoffman, Ağustos 2008'de Newcastle'daki Northern Rock ofislerine girdi.
İlk izlenimlerinden biri, görkemli ofisler ve yapım aşamasında olan daha lüks merkezlerdi.
Bay Hoffman, "Liderlik gerçek dünyayla bağlantısını kaybetti." dedi.
"Çalışanlar büyük ofislerde, meslektaşlarından ayrıydılar. İletişim kopukluğu mevcuttu. Yönetim kadrosunun çalışanlarla çok daha fazla zaman geçirmesi ve birbirlerine yardımcı olmaları gerek” diye belirtti.
KORKU
Bill Grimsey, sıkıntıdaki büyük bir şirketin neye benzediğini bilen deneyimli bir perakendeci…
Grimsey, 1996 yılında bir muhasebe dolandırıcılığı nedeniyle çökme tehlikesiyle karşı karşıya kalan, DIY ürünler içeren Wickes'ın genel müdürlüğüne atandı. Şirkette taze finansman sağladı ve yapısını değiştirdi.
Ona yardımcı olan teknik ise, her yıl bir hafta farklı bir dalda çalışmak ve personelin ne gibi sorunlarla karşılaştığını bulmaktı.
“Liderin iş üzerindeki etkisini hafife almamalı” diye belirten Grimsey korkuyla yöneten ve çalışanlarını işlerini kaybetme konusunda endişeye sokan yöneticilere sık sık rastladığını söyledi.
Bu koşullar altında Bay Grimsey, personelin patronlarını mutlu tutmak için numaralar yapmak gibi çaresiz önlemlere başvurabileceğini söyledi.
Gary Hoffman da benzer bir noktaya işaret ediyor. Patronlar, personeliyle iletişime geçereken, özellikle de onlara problemlerle yaklaştıklarında çok dikkatli olmalılar.
RAHATLIK
Hoffman, "Herkes hızlı büyüyebilir," diyor.
“Çok hızlı büyürken çok fazla risk almamanız gerektiğinden emin olmalısınız” diyor ve patronların büyüme uğruna körleşebileceğini söylüyor.
Müşteriler ucuz fiyatları sevdiğinden düşük maliyetli havayolu işletmelerini örnek olarak verebiliriz. Geçtiğimiz yıl hem Monarch Airlines hem de Air Berlin'in büyük kayıplar verdikten sonra başarısız olduğunu gördü.
Grimsey şöyle diyor: “Şirketler şikayetlere rağmen aynı şeyleri sunmaya devam ediyorlar. Tüketicilerin, tarz ve ilgi alanları ve davranış biçimleri bakımından değiştiğini fark edemiyorlar.”
AÇGÖZLÜLÜK
Grimsey’e göre yöneticiler, çalışanlarının ücret ve ikramiyeleri konusunda endişelenerek çok fazla zaman harcıyorlar.
"Öncelikle açgözlü olmayı bırakıp paylaşmaya başlamalısın.” diye belirten Grimsey her yıl atölye işçileri kardan pay veren John Lewis'e işaret ediyor.
Londra Üniversitesi kurumsal davranış profesörü olan André Spicer, yöneticilerin ödeme şeklinin de problemin bir parçası olabileceğini söylüyor.
YÜZEYSELLİK
Profesör Spicer, bazı şirketlerde “işlerin iyi gittiğini gösteren tek bir cepheye odaklanmak çok yanlıştır. Derin sorunları saklayarak parlak bir cephe inşa eden şirketlere verilebilecek en iyi örnek ENRON’dur.” diye belirtiyor.
ENRON Enerji şirketi, enerji endüstrisini bozmak için basında övülüp, milyarlarca dolar borcu saklanmıştı ve 2001 yılında iflas etmişti.
Prof Spicer, gerçek değişiklikler yapmanın bir şirketin imajını değiştirip olmadığı gibi göstermekten daha kolay olduğunu belirterek sözlerini sonlandırdı.