Yazdır
Martin Wolf, çok çalışkan bir ekonomist. Uzun zamandır İtalyan ekonomisinin durumunu incelemekteydi. Topladığı veriler İtalya’nın sorununu ve durumunu iyice özetliyor. İtalya’da kısa bir süre önce yapılan seçimde seçmenlerin yüzde 55 kadarı Euroskeptik ve de mevcut siyasetçilere karşı oy vermiş.
Beş Yıldız Hareketi adlı parti tamamen protestocu. Yüzde 32 oranında oy almış. Lig adlı ortanın sağındaki milliyetçi parti ise yüzde 18 oy almış. Ortanın solundaki Demokratik Parti ise dört yıl evvel yüzde 40 oy almışken şimdi sadece yüzde 19 oy alabilmiş. Silvio Berlusconi’nin partisi Forza Italia da önemli boyutta oy kaybederek sadece yüzde 14 oy alabilmiş.
Yeterli büyüme yaratılamadı
Peki İtalyanlar neden bu kadar kötümserler ve normal oy verme yaklaşımlarından da neden çıkmışlar?
Vurgulanması gereken olağan şey tabii ki İtalyanların Euro Bölgesi’nden şikayetçi oldukları. Ama esas vurgulanması gereken şey ise, İtalyanın çok ciddi ekonomik problemleri olduğu. İtalyanların başkalarını ve de yabancıları itham etmek yerine İtalya'nın kendi ekonomik yaklaşımının sonuçlarına bakması gerek.
2007’den 2018 yılına kadar İtalyan ekonomisi incelendiğinde makroekonomik verilere bakmak gerekli. Enflasyon yüzde 2 civarında. Avrupa Merkez Bankası’nın enflasyon hesabı kadar. Ama nominal GDP’ye bakıldığında eğer yüzde 3’le büyüme gerçekleşmiş olsaydı olacak olan büyüme düzeyinden çok aşağıda. 2007 yılından bu yana yüzde 1 reel büyüme ve de yüzde 2 enflasyon var. İtalyan ekonomisi yeterli büyüme hiç yaratamamış.
Talep zafiyeti yaşıyor
Halbuki Almanya’ya bakılırsa Alman büyümesi 2007 yılından 2017 yılının sonuna kadar kabaca yüzde 34 büyümüş. Bu da kabaca ortalama yüzde 2.7 düzeyinde büyüme demek.
Aynı dönemde İtalya sadece yüzde toplam 9 büyümüş, bu da yıllık büyüme olarak yüzde ortalama sadece yüzde 0.8 düzeyinde. Yani 10 yıl geçmiş olsa da İtalya’da büyüme pek yok. 10 yıl sonra İtalya’nın kişi başına büyümesi 2007 yılının ilk çeyreğindeki büyümeden 2017 yılında yüzde 5 daha düşük.
Yani İtalya talep zafiyeti yaşamakta. Tabii uzun süren bir resesyon, yüksek işsizlik ve de düşük istihdam sonunda önemli siyasi sonuçlar yaratıyor. İtalya’da olan da bu!